Τα πρώτα Χριστούγεννα στην Ουκρανία με πόλεμο

Τα πρώτα Χριστούγεννα στην Ουκρανία με πόλεμο

To γραμματοκιβώτιο του Ded Moroz, του Σλάβου Άγιου Βασίλη έχει στηθεί στο μετρό του Χαρκόβου και δέχεται τα γράμματα των παιδιών με τις επιθυμίες τους για τα δώρα των Χριστουγέννων. Ο εννιάχρονος Μαξίμ ρίχνει το δικό του και παραδέχεται ότι ζήτησε δύο δώρα: ένα Playstation και ειρήνη.

Φέτος, οι Αρχές αποφάσισαν να στήσουν στον υπόγειο ένα χριστουγεννιάτικο χωριό για λόγους ασφαλείας αλλά η μοιραία σύγκριση με τις προηγούμενες χρονιές φέρνει μια νοσταλγία που για κάποιους είναι ακόμα πιο συντριπτική λόγω των ημερών. Μπροστά στο δέντρο στέκονται γονείς με παιδιά και παλεύουν να σχηματίσουν ένα χαμόγελο για να ταιριάζει στην εορταστική περίσταση. Τα περισσότερα ξεχειλίζουν μελαγχολία.

Πηγή: AP

Η 5χρονη Εύα Μίντσεβα ζήτησε από τον Ded Moroz ένα τηλέφωνο για να τραβάει φωτογραφίες. Θα ήθελε να έχει περισσότερες φωτογραφίες από το σπίτι της για να το θυμάται. Όταν οι Ρώσοι μπήκαν στο Χάρκοβο τους εκδίωξαν και όταν επέστρεψαν το σπίτι τους είχε καταστραφεί.

Η Ουκρανία μέσα στα συντρίμμια του πολέμου προσπαθεί να συμβαδίσει με το εορταστικό ημερολόγιο με την ίδια αξιοπρέπεια και ευρηματικότητα που ο λαός αυτής της χώρας επιδεικνύει από την αρχή της ρωσικής εισβολής που έγινε πριν από κάτι παραπάνω από 300 μέρες.

Στο κέντρο της πλατείας της Αγίας Σοφίας στο Κίεβο τα φωτάκια του χριστουγεννιάτικου δέντρου που έχει στηθεί παίρνουν ρεύμα από γεννήτρια και φωτίζει το σκοτάδι των επιβεβλημένων από τα ρωσικά πλήγματα στις κρίσιμες υποδομές μπλακ άουτ που καταδικάζουν καθημερινά τους Ουκρανούς στο κρύο και τις κακουχίες.

 

Πηγή: AP 

Στον σιδηροδρομικό σταθμό δε του Κιέβου το δέντρο τροφοδοτείται από το ρεύμα που παράγει ένα στατικό ποδήλατο στο οποίο ανεβαίνουν οι περαστικοί για προσφέρουν και αυτοί με το σώμα τους κάτι στη χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα που ελπίζουν ότι θα ζεστάνει τις ψυχές τους.

 

Στο Νικολάεβ, στα νότια της χώρας, οι κάτοικοι προσπάθησαν να εντάξουν τη νέα τους πραγματικότητα στο εορτολόγιο σχηματίζοντας ένα τεράστιο δέντρο από δίχτυα καμουφλάζ. «Δεν θέλουμε να γιορτάσουμε μόνο τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Θέλουμε να γιορτάσουμε και τη νίκη», δήλωσε ένας ντόπιος στο BBC.

 

Οι φωτογραφίες από τα περασμένα Χριστούγεννα είναι viral στα ουκρανικά social media από την ημέρα του Αγίου Νικολάου οπότε και ξεκινάει επισήμως η εορταστική περίοδος τη χώρας. Σε αυτές το Κίεβο εμφανίζεται κατάφωτο και γεμάτο κόσμο που σπεύδει για τα δώρα της τελευταίας στιγμής. Τώρα στα ίδια σημεία βλέπει κανείς μερικούς μοναχικούς περαστικούς μες στο σκοτάδι. Και ενώ τις περασμένες χρονιές ακούγονταν τα τραγούδια από τα καρουζελ φέτος τη σιωπή σπάνε οι σειρήνες που καλούν τον κόσμο να σπεύσει στα καταφύγια.

 

 

Ο εορτασμός των Χριστουγέννων έχει μεγάλη σημασία στη μετασοβιετική Ουκρανία, καθώς αποτελεί ένα σύμβολο της ανεξαρτησίας της χώρας. Πολλοί τριαντάρηδες θυμούνται τις διηγήσεις των παππούδων τους για το πώς γιόρταζαν στα κρυφά τα Χριστούγεννα. «Οι σοβιετικές αρχές απαγόρευαν τον εορτασμό των Χριστουγέννων και την τήρηση των ουκρανικών εθίμων. Υπό την απειλή σύλληψης, ο κόσμος μαζευόταν στο εορταστικό τραπέζι πίσω από ερμητικά κλεισμένες κουρτίνες και υπό το φως κεριών», εξηγεί η Ροξολόνα Ολίγιαρτσικ στην Evening Standard.

 

Ένα από τα πιο γνωστά χριστουγεννιάτικα τραγούδια στον κόσμο, το Carol of the Bells, που αρχικά συνέθεσε ο Ουκρανός Μίκολα Λεοντόβιτς το 1916, οπότε και είχε τον τίτλο Shchredryk φέτος επίσης αποκτά διάσταση σχεδόν εθνικού ύμνου εν μέσω ρωσικής επίθεσης. Ο Λεοντόβιτς δολοφονήθηκε πέντε χρόνια μετά τη σύνθεση του τραγουδιού από έναν πράκτορας της σοβιετικής Cheka, προπομπού της KGB, στον οποίο είχε επιτρέψει να μείνει στο σπίτι του.

Ακριβώς έναν αιώνα μετά το ντεμπούτο του τραγουδιού στη Βόρεια Αμερική για λόγους συμβολισμού Ουκρανοί μουσικοί το ερμήνευσαν στο Carnegie Hall της Νέας Υόρκης στις αρχές του Δεκέμβρη, με τη συμμετοχή και παιδιών της χορωδίας του Κιέβου.

Στην Ουκρανία πολλοί φέτος έχουν αποφασίσει να γιορτάσουν τα Χριστούγεννα νωρίτερα απ’ ό,τι συνήθως. Επισήμως γιορτάζονται από τους περισσότερους στις 7 Ιανουαρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που χρησιμοποιείται στη Ρωσία. Επειδή η Ουκρανία ήταν υπό ρωσικό ζυγό για αιώνες η συνήθεια αυτής της ημερολογιακής επιλογής εορτασμού συνεχίστηκε από κεκτημένη ταχύτητα.

Φέτος όμως επιλέγουν την 25η Δεκεμβρίου γιατί θέλουν «να γιορτάσουν μαζί με την Ευρώπη και ολόκληρο τον δυτικό κόσμο». Το μυαλό τους όμως θα είναι στην πρώτη γραμμή όπου καθημερινά οι άνδρες τους, οι πατεράδες τους ή οι γιοι τους τραυματίζονται ή σκοτώνονται.

Αυτήν την κατάσταση ανέδειξε με σπαρακτικό τρόπο στο πρωτοσέλιδο του ένα πολωνικό περιοδικό που δείχνει το τραπέζι μιας οικογένειας που δειπνεί κάτω από ένα χριστουγεννιάτικο δέντρο να μετατρέπεται σε χαράκωμα όπου τρώνε στρατιώτες.

Και εκεί όμως, οι στρατιώτες κάνουν ότι μπορούν να μπουν στο κλίμα με φωτογραφίες τους να κρατάνε όπλα και να φορούν το καπέλο του Άγιου Βασίλη. 

Τα Χριστούγεννα των εκτοπισμένων 

«Πεθαίνω να γυρίσω σπίτι μου», εξομολογείται η Μαρίνα Πρίλουτσκα που έχει βρει καταφύγιο με τα παιδιά της στη Βόννη της Γερμανίας και θα γιορτάσει διαδικτυακά τα Χριστούγεννα καθώς η περισσότερη οικογένεια της έχει μείνει πίσω. Και εύχεται αυτό να γίνει εφικτό καθώς το ίντερνετ στην Ουκρανία δεν είναι κάτι δεδομένο λόγω των διακοπών στο δίκτυο. «Είναι υπέροχα εδώ και είμαι πολύ ευγνώμων σε όλους που μας έχουν βοηθήσει αλλά τίποτα δεν είναι σαν το σπίτι», εξηγεί στο cnbc. H Πρίλουτκα είναι μία από τους τουλάχιστον 7,8 εκατομμύρια Ουκρανούς, περίπου το ένα πέμπτο του πληθυσμού της χώρας, που έχουν διαφύγει στην Ευρώπη μετά την εισβολή.

Πολλοί από αυτούς σχεδιάζουν να γιορτάσουν νωρίτερα τα Χριστούγεννα για να συντονιστούν με τους οικοδεσπότες τους. «Θέλουμε να γιορτάσουμε στις 25 Δεκεμβρίου για να σεβαστούμε τη Βουλγαρία και να δείξουμε ακόμα μια φορά ότι έχουμε κόψει κάθε δεσμό με τη Ρωσία», δηλώνει στο Reuters, η 48χρονη Σβετλάνα Σαφόνοβα, η οποία όταν έφυγε από τη Λβίβ το Μάρτιο δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα περνούσε τα Χριστούγεννα μακριά από τον άνδρα και την ενήλικη κόρη της που υπηρετεί στον ουκρανικό στρατό.

«Θα πάμε σε μια Ορθόδοξη Εκκλησία και θα προσευχηθούμε για ειρήνη στην Ουκρανία και για την υγεία των στρατιωτών και των παιδιών», εξηγεί η μητέρα που είναι μαζί με τον 9χρονο γιο της στη Βουλγαρία όπου φιλοξενείται από την οικογένεια της ανιψιάς της.