Υπάρχει μία κινεζική παροιμία που είναι ταυτόχρονα ευχή και κατάρα: Είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα ζούμε σε μία τέτοια εποχή και μία απλή περιήγηση στα ειδησεογραφικά σάιτ πείθει και τον πιο δύσπιστο.
Από τη μία πλευρά η πανδημία και η κρίση που μας έφερε εναλλάσσεται με την κούρσα των εμβολιασμών, τις επιστημονικές ανακαλύψεις και την καινοτομία που επιτάχυνε η ανάγκη για μια νέα κανονικότητα.
Μέσα σε αυτό το κλίμα όλα αλλάζουν. Ο τρόπος που αγοράζουμε, που διασκεδάζουμε, που εργαζόμαστε, και που μετακινούμαστε δεν έχει καμία σχέση με αυτόν που ίσχυε πριν την εμφάνιση του κορονοϊού. Όμως, όλες αυτές οι αλλαγές δεν δείχνουν να έχουν αγγίξει την αντιπολίτευση.
Πριν λίγες μέρες, για παράδειγμα, η ΟΝΝΕΔ ζήτησε από τις νεολαίες των κομμάτων της αντιπολίτευσης να βγάλουν μία κοινή δήλωση υπέρ των εμβολιασμών. Σε μία κανονική χώρα κάτι τέτοιο θα ήταν εφικτό χωρίς πολύ συζήτηση στη βάση του αυτονόητου. Δυστυχώς, στην Ελλάδα δεν υπάρχουν τέτοια αυτονόητα.
Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ, συγκεκριμένα, έπρεπε να αφήσει έστω και για λίγο την πολιτικοποίηση της πανδημίας και ως νεανική οργάνωση της αξιωματικής αντιπολίτευσης να συνυπογράψει την ομολογουμένως θετική πρωτοβουλία της ΟΝΝΕΔ.
Λίγες μέρες μετά ο πρωθυπουργός τοποθετήθηκε, στο πλαίσιο μιας μεγάλης ψηφιακής εκδήλωσης, σχετικά με τα εργασιακά. Ακούγοντας την ομιλία συνειδητοποίησα ότι αν εξαιρέσει κανείς τις αναφορές στην πανδημική κρίση, τα λόγια του πρώην πρωθυπουργού θα μπορούσαν να έχουν ειπωθεί σε οποιαδήποτε στιγμή της σύγχρονης ιστορίας μας των τελευταίων 100 χρόνων.
Δυστυχώς, αυτό δεν οφείλεται στη διαχρονικότητα των επιχειρημάτων που παρουσίασε ο κ. Τσίπρας αλλά στη στερεοτυπική επανάληψη ταξικών προκαταλήψεων, στοχοποίησης της παραγωγικής τάξης, και τη μονομερή απόδοση ευθυνών για όλα τα δεινά της χώρας στους επιχειρηματίες. Εννοείται πως το κοινό στο οποίο απευθύνεται ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ λογικά θα ενθουσιάστηκε από το σθένος και τον καθαρό λόγο με τον οποίο επιτέθηκε στην ανάλγητη κυβέρνηση και τους κεφαλαιοκράτες.
Χθες, ήρθε και η διαβόητη δήλωσή του περί ξεστοκαρίσματος των εμβολίων από την κυβέρνηση. Δεν θέλω να αδικήσω τον πρώην πρωθυπουργό. Στα αποσπάσματα που κυκλοφόρησαν από τα δεξιά σάιτ είναι σαφές πως στο μοντάζ κόπηκε η στιγμή που ο κ. Τσίπρας επρόκειτο να εγκαλέσει τους ηλικιωμένους που αρνούνται να εμβολιαστούν. Δεν πιστεύω ότι σκόπιμα ήθελε να σπείρει αμφιβολίες σε μία κοινωνία που ήδη είναι αρκετά «ψεκασμένη» από μόνη της. Όμως, αυτό έκανε εντέλει!
Σε περίπτωση που δεν είναι προφανές, ο ΣΥΡΙΖΑ επί πανδημίας επαναλαμβάνει ένα σταθερό μοτίβο. Όταν μιλάει σε όρους παρελθόντος, ταξικής και τοξικής κομματικής πάλης, παίζει εντός έδρας. Όταν καλείται να αντιμετωπίσει ζητήματα που αφορούν το αύριο, περιορίζεται σε δοκιμασμένα αναχρονιστικά τσιτάτα ή βάζει τα λεγόμενα αυτογκόλ. Αυτή η αντίθεση, όπως παρουσιάζεται στα τρία παραδείγματα των τελευταίων ημερών δείχνει ότι το κύριο ξεστοκάρισμα που συμβαίνει αυτή τη στιγμή στη χώρα μας δεν είναι των εμβολίων της AstraΖeneca αλλά αυτό των ιδεών και των προτάσεων που προωθεί η αξιωματική αντιπολίτευση.
