Εδώ και δεκαετίες στη χώρα μας οι καρκινοπαθείς, οι ασθενείς που πάσχουν από σκλήρυνση κατά πλάκας, επιληψία, νευροπάθεια και άλλες ασθένειες στερούνταν τη δυνατότητα να μειώσουν τον πόνο τους επειδή η κοινωνία μας έβαζε τα ταμπού πάνω από τη λογική, την επιστήμη, και σε τελική ανάλυση τη συμπόνια. Φυσικά αναφέρομαι στην απαγόρευση της φαρμακευτικής κάνναβης και των υποπροϊόντων της, τα οποία χρησιμοποιούνται σε πολλά μέρη του πλανήτη με μεγάλη επιτυχία. Βλέπετε, η συγκεκριμένη κατηγορία φαρμακευτικών προϊόντων έχει αποδειχθεί ότι βοηθά ασθενείς που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες, τις αϋπνίες, το γλαύκωμα του ματιού, τον μεταχειρουργικό πόνο ή ακόμα και στη διαχείριση συμπτωμάτων της νόσου Πάρκινσον (πηγή: Harvard Health Blog).
Η φαρμακευτική κάνναβη και αρκετά παράγωγα υποπροϊόντα της νομιμοποιήθηκαν στη χώρα μας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αποκατέστησε εν μέρει αυτή την απάνθρωπη αδικία εις βάρος των ασθενέστερων - κυριολεκτικά - συμπολιτών μας. Φυσικά, η νομιμοποίηση αυτή δεν άργησε να μεταφραστεί σε οικονομική δραστηριότητα. Επιχειρηματίες από ολόκληρη τη χώρα αντιλήφθηκαν ότι όταν υποχωρεί ο πατερναλισμός και τα ταμπού, νέες αγορές γεννιούνται και μαζί τους ευκαιρίες για κέρδος και κοινωνική ωφέλεια. Δυστυχώς όμως, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν θα λέγαμε πως ήταν ειδική στο να προσελκύει επενδύσεις και να τονώνει την επιχειρηματικότητα. Το θεσμικό πλαίσιο που δημιούργησε άνοιξε κάποια παράθυρα στην αγορά αλλά οι πόρτες της γραφειοκρατίας και του ρυθμιστικού πληθωρισμού ήταν κλειστές. Την αδικία αυτή επιχειρεί να διορθώσει το Υπουργείο Ανάπτυξης με το νέο νομοσχέδιο του οποίου η διαβούλευση ολοκληρώθηκε στις 16 Μαρτίου.
Ένα ενδιαφέρον αυτής της ιστορίας είναι ότι η χώρα μας δεν είναι ούτε από τις πρώτες, ούτε από τις τελευταίες που επιτρέπουν την καλλιέργεια και την παραγωγή φαρμακευτικής κάνναβης. Μπαίνουμε αρκετά νωρίς στη λίστα των «προχωρημένων» χωρών αλλά παραμένουν αρκετές που ακόμα επιλέγουν να υπηρετούν τα δικά τους ταμπού και τις δικές τους προκαταλήψεις κατά ενός ευεργετικού φαρμάκου για ασθενείς που υποφέρουν. Όπως ορθά αντιλαμβάνεται το αρμόδιο υπουργείο, αυτή η απρόσμενη για τα ελληνικά δεδομένα προοδευτικότητα δημιουργεί ένα ιδιαίτερα θετικό επενδυτικό ενδιαφέρον αφού η ελληνική γη μπορεί να βρει ακόμα ένα προϊόν το οποίο έχει μεγάλο εξαγωγικό ενδιαφέρον.
Ας το χωνέψουμε λοιπόν. Για δεκαετίες βασανίζαμε άδικα τους ασθενείς (ή τους ωθούσαμε στην παρανομία) προκειμένου ως κοινωνία να συντηρήσουμε τις προκαταλήψεις μας. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ προέβει στην άρση της απαγόρευσης, όλοι ασχολούνταν με κάποιον κύριο Καρανίκα προκειμένου να χλευάσουν την κυβέρνηση αγνοώντας το μεγάλο καλό που έκανε αυτή η νομοθετική πρωτοβουλία. Και σήμερα, το υπουργείο του Άδωνι Γεωργιάδη, ενός πολιτικού με συντηρητικές καταβολές, όχι μόνο δεν προάγει την αντιστροφή αυτού του νόμου αλλά αντίθετα επιδιώκει ενεργά τη διευκόλυνση των επενδύσεων και της πρόσβασης των ασθενών στα συγκεκριμένα προϊόντα.
Αυτή η πρόοδος είναι σίγουρα προς μία φιλελεύθερη κατεύθυνση. Εύγε.
